Zaraz

nie starczy ci życia, jeśli wszystko odłożone na zaraz nigdy nie zmieni się w idee.

zbywając swój tlący się ognik nieświadomie uciszasz pokłady kreatywności,

odmawiając im miejsca tu i teraz.

i choć obiecujesz im, że zajmiesz się tym zaraz, w efekcie spychasz je na koniec kolejki.

ubliżasz, że niepriorytetowe,

a co za tym idzie bezpowrotnie tracisz kontakt

ze swoim artystą.

i budzisz się w środku nocy

z dziwnie uwierającym poczuciem

że czegoś zapomniałeś,

choć za cholerę nie wiesz czego.